Eerste indrukken
Door: Josje
Blijf op de hoogte en volg Josje
11 September 2015 | India, Haiderabad
Vanaf het vliegveld in Hyderabad werden we opgehaald en met de bus naar het hostel gebracht waar we de eerste nachten verbleven. Vanuit de bus zagen we de eerste delen van India en maakten kennis met het Indiase verkeer. Jeetje, wat een chaos!!
Misschien is het leuk om te vermelden dat je in sommige delen van India niet je rijbewijs ‘haalt’, maar je rijbewijs ‘koopt’. Er wordt uitgelegd hoe het gaspedaal, de remmen en de koppeling werken, je betaalt voor je rijbewijs, en je bent klaar om de weg op te gaan. Veel regels zijn er volgens mij niet en verkeersborden en stoplichten heb ik nog niet gezien. Er zijn af en toe verschillende autobanen op de weg getekend, maar alle auto’s, bussen, tuk tuk's en brommers rijden waar ze willen en waar plek is. Je ziet mensen oversteken op drukke wegen en mensen uit bussen stappen die midden op de weg stoppen. Af en toe loopt er een koe tussendoor. En er wordt constant (maar dan ook echt de HELE tijd) getoeterd. Kortom, de rit naar het hostel was een heel avontuur!
In het hostel aten we voor het eerst echte Indiase curry. Nee, niet als avondeten, maar als ontbijt. Even omschakelen, wel heel lekker! Wat ook even wennen was, is eten met je handen (eigenlijk alleen je rechterhand, de linkerhand wordt gebruikt bij het toiletbezoek en dus als onrein beschouwd), wat moeilijker is dan het klinkt!
Inmiddels zijn Anna en ik aangekomen bij de campus waar we gedurende dit jaar zullen wonen. We slapen met zijn tweeën in een klein kamertje, maar het heeft alles wat we nodig hebben. We hebben een eigen badkamertje en we eten in de kantine. De borden zijn een soort van kleine dienbladen met één groot vak voor de rijst en chapati, twee kleine vakjes voor yoghurt en curry, en één iets grotere voor de saus. De bedoeling is om met je hand de saus en curry over de rijst te schuiven, het door de rijst heen te kneden en vervolgens je hand met eten te vullen, je hand naar je mond te brengen en met je duim van diezelfde hand het eten in je mond te schuiven. Dat laatste ging bij ons nog niet zo goed en we werden dan ook door de rest van de kantine uitgelachen. Ondanks dat het (naar ons idee) uiteindelijk toch best goed ging, kregen we tijdens de volgende lunch van ‘onze nieuwe vrienden’ allebei een lepel. Het eten was echter zo scherp dat Anna en ik knalrood werden, we begonnen te zweten en onze ogen begonnen te tranen!
We zijn pas één week in India, maar hebben al ontzettend veel nieuwe dingen gezien. We hebben koeien onder afdakjes zien schuilen voor de regen, een geit in een tuk tuk zien zitten, overvolle bussen gezien en nog heel veel meer. Deze week hebben we de tijd om te settelen in onze nieuwe omgeving en kennis te maken met iedereen die hier woont en werkt. Volgende week maandag beginnen we met lesgeven in het ziekenhuis. Spannend!!
Misschien is het leuk om te vermelden dat je in sommige delen van India niet je rijbewijs ‘haalt’, maar je rijbewijs ‘koopt’. Er wordt uitgelegd hoe het gaspedaal, de remmen en de koppeling werken, je betaalt voor je rijbewijs, en je bent klaar om de weg op te gaan. Veel regels zijn er volgens mij niet en verkeersborden en stoplichten heb ik nog niet gezien. Er zijn af en toe verschillende autobanen op de weg getekend, maar alle auto’s, bussen, tuk tuk's en brommers rijden waar ze willen en waar plek is. Je ziet mensen oversteken op drukke wegen en mensen uit bussen stappen die midden op de weg stoppen. Af en toe loopt er een koe tussendoor. En er wordt constant (maar dan ook echt de HELE tijd) getoeterd. Kortom, de rit naar het hostel was een heel avontuur!
In het hostel aten we voor het eerst echte Indiase curry. Nee, niet als avondeten, maar als ontbijt. Even omschakelen, wel heel lekker! Wat ook even wennen was, is eten met je handen (eigenlijk alleen je rechterhand, de linkerhand wordt gebruikt bij het toiletbezoek en dus als onrein beschouwd), wat moeilijker is dan het klinkt!
Inmiddels zijn Anna en ik aangekomen bij de campus waar we gedurende dit jaar zullen wonen. We slapen met zijn tweeën in een klein kamertje, maar het heeft alles wat we nodig hebben. We hebben een eigen badkamertje en we eten in de kantine. De borden zijn een soort van kleine dienbladen met één groot vak voor de rijst en chapati, twee kleine vakjes voor yoghurt en curry, en één iets grotere voor de saus. De bedoeling is om met je hand de saus en curry over de rijst te schuiven, het door de rijst heen te kneden en vervolgens je hand met eten te vullen, je hand naar je mond te brengen en met je duim van diezelfde hand het eten in je mond te schuiven. Dat laatste ging bij ons nog niet zo goed en we werden dan ook door de rest van de kantine uitgelachen. Ondanks dat het (naar ons idee) uiteindelijk toch best goed ging, kregen we tijdens de volgende lunch van ‘onze nieuwe vrienden’ allebei een lepel. Het eten was echter zo scherp dat Anna en ik knalrood werden, we begonnen te zweten en onze ogen begonnen te tranen!
We zijn pas één week in India, maar hebben al ontzettend veel nieuwe dingen gezien. We hebben koeien onder afdakjes zien schuilen voor de regen, een geit in een tuk tuk zien zitten, overvolle bussen gezien en nog heel veel meer. Deze week hebben we de tijd om te settelen in onze nieuwe omgeving en kennis te maken met iedereen die hier woont en werkt. Volgende week maandag beginnen we met lesgeven in het ziekenhuis. Spannend!!
-
11 September 2015 - 10:03
Ellen:
Wat leuk om te lezen en zien! Jullie zien er het meest Indiaas uit van allemaal. Behalve jou schoenen en jullie lengte dan!
lieve xxx Ellen -
11 September 2015 - 10:15
Mechteld:
dank voor je leuke verhaal! vooral van die geit in de tuctuc word ik heel blij.
liefs Mechteld -
19 September 2015 - 10:25
Karin:
Ha die Jos, mooi verslag eerste indrukken en je ziet er prachtig uit in die jurk. Succes weer Jos
liefs karin -
20 September 2015 - 16:07
Josje Ritmeester:
:) Leuk jullie reacties! Dankjewel Kaar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
